Vrijdag de 13e, eigenlijk best een sterke datum voor aflevering van het drukwerk van je eerste roman. De dramatiek zit er al in. Je ziet het al voor je: slippende vrachtwagens, foute afleveradressen en ontregelde TomToms. En als je al een kwartier bezig bent de gasten op je boekpresentatie te bezweren nog éven te wachten en dat je roman echt zo afgeleverd wordt, komt er dan eindelijk een lullig, gedeukt bestelautootje voorrijden, waaruit een 80-jarig jichtig mannetje in een beige stofjas stapt. Nadat hij tot drie keer toe met zijn steekkarretje met één lekke band komt aanzetten met een wankele stapel dozen met het verkeerde boek – ‘drie keer is schipbreuk’ – komt hij de vierde keer zo waar met mijn boek. Ten overstaan van de inmiddels al aardig beschonken gasten maak ik de eerste doos open en wordt getroffen door de spelfout in mijn naam op de omslag: Hans Versteer in plaats van Hans Verster. Ik probeer het nog te verdoezelen maar mijn oma van 93 is weliswaar stokdoof maar niet blind en begint te roepen ‘Je heet helemaal geen Hans Versteer, dat is hartstikke fout’. In de chaos van honende en niet-begrijpende opmerkingen weet ik de wethouder zo ver te krijgen dat hij met zijn speech begint. Ik had hem bezworen het kort te houden, wat hem niet belette om in de Power Point presentatie van de PR-afdeling van de gemeente te kiezen voor de optie ‘uitgebreid’. Om de vele piepkleine cijfertjes in de vele zeer grote grafieken beter te kunnen aanwijzen trok hij een traproede uit de naastgelegen trap net voordat de omvangrijke, ingehuurde buurvrouw met een enorm dienblad met gevulde champagneglazen en bitterballen naar beneden kwam … … Sorry, ik moest even afreageren. Dat krijg je van al dat geregel. Sinds mijn vorige blog heb ik het ontwerp van de omslag en het binnenwerk goedgekeurd – dat wordt heel mooi! – een ISBN aangevraagd, een kort artikel over tijdverspilling (ik had toch niets te doen) op mijn website gepubliceerd – https://www.hansverster.nl/ – en bezig geweest met het organiseren van een boekpresentatie. Dat laatste gaat niet door … niet vanwege visioenen als hierboven, hoor. Ik was niet overtuigd van de opties, te groot, te klein, past niet goed bij de gelegenheid, enz. Ik geef nu een borrel voor mijn directe collega’s en i.p.v. een wethouder heb ik het afdelingshoofd gevraagd iets te zeggen … nu maar hopen dat hij geen PP-presentatie meeneemt om mij te pesten. Maar de lijst van wat ik nog moet doen voor vrijdag de 13e is lang: zorgen dat In de Tusschentijd zo snel mogelijk te krijgen is als drukwerk en eBoek, zorgen dat zo veel mogelijk mensen weten van het bestaan van mijn boek en van mij als schrijver, enz. Ik hou je op de hoogte.